Podstawową wiedzę o właściwościach leczniczych roślin posiadał na wsi niemal każdy. Ludowa medycyna łączyła wiedzę z zakresu ziołolecznictwa z magią i religią. Zwykle zielarkami były kobiety, na terenach górskich leczeniem trudnili się też bacowie. Chałupa zielarki pełna jest wiszących pęków ziół oraz akcesoriów religijnych używanych w lecznictwie. Są tu m.in. poświęcone wianki, palmy wielkanocne, gromnica, święcona woda. Wśród suchych bukietów możemy znaleźć: dziurawiec (na dolegliwości żołądkowe), wrotycz (stosowany u krów po ocieleniu i do zwalczania pasożytów), kwiat lipy (na kaszel). W buteleczkach przechowywany jest olej lniany na oparzenia, a białe lilie w spirytusie — na rany i dolegliwości sercowe. Znajdują się tu też akcesoria stosowane w leczniczych zabiegach magicznych, np. węgielki służące do odczyniania uroków czy pakuły lnu do spalania róży (choroby skóry).
Sądecki Park Etnograficzny
There is no translation available.
