Sądecki Park Etnograficzny - Skansenova

In order to personalize content, adjust and analyse ads, and provide safer experience, we use cookies. By using this website, you agree to the collection of information by us. The details can be found at: Privacy policy.

Sądecki Park Etnograficzny

nowy sacz bar

There is no translation available.

To największe muzeum skansenowskie w Małopolsce prezentuje architekturę drewnianą i tradycyjną kulturę ludową lokalnych grup etnograficznych - Lachów, Pogórzan i górali sądeckich oraz grup etnicznych: Łemków, Niemców galicyjskich i Cyganów karpackich. Przestrzeń skansenu została podzielona na sektory odpowiadające poszczególnym grupom. Na powierzchni ok. 21 ha znajduje się ponad 80 obiektów: jedno- i wielobudynkowe zagrody chłopskie, przyzagrodowe wiatraki i kuźnie, przydrożne krzyże i kapliczki. Nad chłopską zabudową dominują bryły trzech XVIII-wiecznych świątyń: rzymskokatolickiej z Łososiny Dolnej, greckokatolickiej z Czarnego i protestanckiej ze Stadeł. W jednym z sektorów odtworzono zabudowę kolonii osadników niemieckich z Gołkowic Dolnych, a na skraju lasu małe osiedle cygańskie. W centralnym punkcie wiejskiej zabudowy usytuowano przeniesiony z Rdzawy XVII-wieczny dwór szlachecki z unikalną polichromią we wnętrzach. Jest otoczony parkiem dworskim z aleją dojazdową i uzupełniony położonym w sąsiedztwie zespołem gospodarczym. Nad strumieniem w północnej części skansenu posadowiono zespół obiektów tradycyjnego przemysłu ludowego, napędzanych siłą wody (tartak, dwa młyny, folusz). Niemal wszystkie obiekty w Sądeckim Parku Etnograficznym są oryginalne – były rozebrane w macierzystej wsi, przeniesione, zakonserwowane i na nowo zmontowane w skansenie.

Ekspozycja skansenu prezentuje chronologiczne, majątkowe i społeczne zróżnicowanie kultury ludowej Sądecczyzny, a wiedzę o tradycji regionu wzbogacają tematyczne wystawy etnograficzne: „Izba weselna” i „Maziarstwo łemkowskie”. Tradycyjny charakter ma otoczenie zagród wraz z zakomponowaniem zieleni. Uzupełnieniem ekspozycji są cykliczne oraz okazyjne prezentacje dawnych wiejskich rzemiosł i rękodzieła ludowego, kuchni regionalnej, zaś latem – liczne plenerowe imprezy folklorystyczne i edukacyjne.

Inicjatorką utworzenia Sądeckiego Parku Etnograficznego w końcu lat 60. XX w. była dr Hanna Pieńkowska – ówczesny wojewódzki konserwator zabytków w Krakowie. Założenia projektowe Parku opracował w części architektonicznej mgr inż. Wojciech Szczygieł, w części etnograficznej Tadeusz Szczepanek. Autorką koncepcji skansenu jako ekspozycji typu „muzeum – wieś” jest Maria Brylak-Załuska, a pierwszym realizatorem, długoletnim kierownikiem skansenu i późniejszym opiekunem (z racji pełnienia funkcji wojewódzkiego konserwatora zabytków) – inż. arch. Zygmunt Lewczuk. Budowę Sądeckiego Parku Etnograficznego rozpoczęto w 1969 r., a udostępniono go zwiedzającym sześć lat później.

Galeria zdjęć archiwalnych

Share

mini logotypy 1

Scroll top