Dzieża to naczynie z przykrywką wykonane z drewnianych klepek, w którym gospodynie wyrabiały ciasto na chleb. Produkcją naczyń drewnianych na wsi zajmował się bednarz. Zarówno „dzieża”, jak i „bednarz” to słowa, które używane są już bardzo rzadko; przedmioty i zawody, które opisują, zanikają we współczesnym świecie. Do grupy dziś już nieznanych, a kiedyś powszechnych na wsiach rzeczy, należą m.in.: pomiotło będące miotełką z gałązek do oczyszczania pieca chlebowego; żarna, czyli przyrząd do mielenia zboża na mąkę; spyrniki — specjalne szafy na słoninę; naczynie do ługowania bielizny, nazywane zwarką, czy szlufanki — ławy do spania z wysuwaną skrzynią na słomę. Niektórych z nich nie można znaleźć nawet w internecie! To, że wciąż znamy te nazwy i możemy je przypisać konkretnym obiektom, zawdzięczamy etnografom.
Skansen Wsi Pogórzańskiej w Szymbarku
